Przejścia widoku tego samego dokumentu w aplikacjach jednostronicowych

Jake Archibald

Bramus

Data publikacji: 17 sierpnia 2021 r., ostatnia aktualizacja: 25 września 2024 r.

Gdy przejście widoku jest uruchamiane w ramach jednego dokumentu, nazywa się przejściem widoku tego samego dokumentu. Zwykle tak się dzieje w przypadku aplikacji jednostronicowych (SPA), w których do aktualizowania DOM służy JavaScript. Przejścia między widokami tego samego dokumentu są obsługiwane w Chrome od wersji 111.

Aby wywołać przejście do widoku tego samego dokumentu, wywołaj funkcję document.startViewTransition:

function handleClick(e) {
  // Fallback for browsers that don't support this API:
  if (!document.startViewTransition) {
    updateTheDOMSomehow();
    return;
  }

  // With a View Transition:
  document.startViewTransition(() => updateTheDOMSomehow());
}

Po wywołaniu przeglądarka automatycznie rejestruje migawki wszystkich elementów, które mają zadeklarowaną właściwość CSS view-transition-name.

Następnie wykonuje przekazaną funkcję z argumentem zwrotnym, która aktualizuje DOM, a potem wykonuje zrzuty ekranu nowego stanu.

Następnie są one układane w drzewo pseudoelementów i animowane za pomocą animacji CSS. Pary migawek ze starego i nowego stanu przechodzą płynnie ze starej pozycji i rozmiaru do nowej lokalizacji, a ich zawartość jest płynnie przekształcana. Jeśli chcesz, możesz dostosować animacje za pomocą kodu CSS.

Domyślne przejście: płynne.

Domyślne przejście widoku to przejście krzyżowe, które stanowi dobre wprowadzenie do interfejsu API:

function spaNavigate(data) {
  // Fallback for browsers that don't support this API:
  if (!document.startViewTransition) {
    updateTheDOMSomehow(data);
    return;
  }

  // With a transition:
  document.startViewTransition(() => updateTheDOMSomehow(data));
}

Gdzie updateTheDOMSomehow zmienia DOM na nowy stan. Możesz to zrobić w dowolny sposób. Możesz na przykład dodawać i usuwać elementy, zmieniać nazwy klas lub styl.

I tak oto strony przechodzą w się nawzajem:

Przejścia nie są aż tak imponujące. Na szczęście przejścia można dostosowywać, ale najpierw musisz zrozumieć, jak działa to podstawowe przejście płynne.

Jak działają te przejścia

Zaktualizujmy poprzedni przykład kodu.

document.startViewTransition(() => updateTheDOMSomehow(data));

Gdy wywołasz .startViewTransition(), interfejs API rejestruje bieżący stan strony. Dotyczy to też robienia zrzutów ekranu.

Po zakończeniu wywoływana jest funkcja wywołania zwrotnego przekazana do .startViewTransition(). Właśnie wtedy zmienia się DOM. Następnie interfejs API rejestruje nowy stan strony.

Po zarejestrowaniu nowego stanu interfejs API tworzy drzewo pseudoelementów w ten sposób:

::view-transition
└─ ::view-transition-group(root)
   └─ ::view-transition-image-pair(root)
      ├─ ::view-transition-old(root)
      └─ ::view-transition-new(root)

::view-transition znajduje się w przeźroczystej nakładce na wszystkie inne elementy na stronie. Jest to przydatne, jeśli chcesz ustawić kolor tła dla przejścia.

::view-transition-old(root) to zrzut ekranu starego widoku, a ::view-transition-new(root) to żywy obraz nowego widoku. Oba renderują się jako „zastąpiona zawartość” w CSS (jak element <img>).

Stary widok animuje się z poziomu opacity: 1 do opacity: 0, a nowy – z poziomu opacity: 0 do opacity: 1, tworząc efekt przejścia.

Cała animacja jest wykonywana za pomocą animacji CSS, więc można ją dostosować za pomocą kodu CSS.

Dostosowywanie przejścia

Wszystkie pseudoelementy przejść widoku mogą być kierowane za pomocą CSS, a ponieważ animacje są definiowane za pomocą CSS, możesz je modyfikować za pomocą istniejących właściwości animacji CSS. Na przykład:

::view-transition-old(root),
::view-transition-new(root) {
  animation-duration: 5s;
}

Dzięki tej zmianie przejście jest teraz bardzo powolne:

To nadal nie robi wrażenia. Zamiast tego kod implementuje przejście z użyciem wspólnej osi w ramach Material Design:

@keyframes fade-in {
  from { opacity: 0; }
}

@keyframes fade-out {
  to { opacity: 0; }
}

@keyframes slide-from-right {
  from { transform: translateX(30px); }
}

@keyframes slide-to-left {
  to { transform: translateX(-30px); }
}

::view-transition-old(root) {
  animation: 90ms cubic-bezier(0.4, 0, 1, 1) both fade-out,
    300ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-to-left;
}

::view-transition-new(root) {
  animation: 210ms cubic-bezier(0, 0, 0.2, 1) 90ms both fade-in,
    300ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-from-right;
}

Oto wynik:

Przechodzenie między wieloma elementami

W poprzednim pokazie demo cała strona była objęta przejściem z wspólnym zastosowaniem osi. Działa to na większości strony, ale nie pasuje do nagłówka, ponieważ przesuwa się, a potem znowu wraca.

Aby tego uniknąć, możesz wyodrębnić nagłówek z pozostałych elementów strony, aby można było animować go osobno. Aby to zrobić, przypisz do elementu view-transition-name.

.main-header {
  view-transition-name: main-header;
}

Wartość view-transition-name może być dowolna (z wyjątkiem none, co oznacza, że nie ma nazwy przejścia). Służy do jednoznacznego identyfikowania elementu podczas przejścia.

W efekcie:

Teraz nagłówek pozostaje na miejscu i przechodzi w kolejny.

Ta deklaracja CSS spowodowała zmianę drzewa pseudoelementów:

::view-transition
├─ ::view-transition-group(root)
│  └─ ::view-transition-image-pair(root)
│     ├─ ::view-transition-old(root)
│     └─ ::view-transition-new(root)
└─ ::view-transition-group(main-header)
   └─ ::view-transition-image-pair(main-header)
      ├─ ::view-transition-old(main-header)
      └─ ::view-transition-new(main-header)

Obecnie są 2 grupy przejścia. Jeden dla nagłówka, a drugi dla reszty. Można je kierować niezależnie za pomocą CSS i przypisać do nich różne przejścia. W tym przypadku main-header ma domyślne przejście, czyli przejście krzyżowe.

Domyślne przejście to nie tylko przejście krzyżowe, ale też: ::view-transition-group

• Położenie i transformacja (za pomocą transform)
• Szerokość
• Wysokość

Do tej pory nie miało to znaczenia, ponieważ nagłówek ma taki sam rozmiar i pozycję po obu stronach zmiany DOM. Możesz też wyodrębnić tekst w nagłówku:

.main-header-text {
  view-transition-name: main-header-text;
  width: fit-content;
}

Wartość fit-content sprawia, że element ma rozmiar tekstu, a nie rozciąga się do pozostałej szerokości. Bez tego strzałka wstecz zmniejsza rozmiar elementu tekstu nagłówka, a nie zachowuje ten sam rozmiar na obu stronach.

Mamy więc 3 elementy:

::view-transition
├─ ::view-transition-group(root)
│  └─ …
├─ ::view-transition-group(main-header)
│  └─ …
└─ ::view-transition-group(main-header-text)
   └─ …

Ale znowu, użyj domyślnych ustawień:

Teraz tekst nagłówka przesuwa się, aby zrobić miejsce dla przycisku Wstecz.

Animowanie wielu pseudoelementów w ten sam sposób za pomocą funkcji view-transition-class

Załóżmy, że masz przejście widoku z dużą liczbą kart, ale też tytuł na stronie. Aby animować wszystkie karty oprócz tytułu, musisz napisać selektor, który będzie kierować na każdą kartę.

h1 {
    view-transition-name: title;
}
::view-transition-group(title) {
    animation-timing-function: ease-in-out;
}

#card1 { view-transition-name: card1; }
#card2 { view-transition-name: card2; }
#card3 { view-transition-name: card3; }
#card4 { view-transition-name: card4; }
…
#card20 { view-transition-name: card20; }

::view-transition-group(card1),
::view-transition-group(card2),
::view-transition-group(card3),
::view-transition-group(card4),
…
::view-transition-group(card20) {
    animation-timing-function: var(--bounce);
}

Masz 20 elementów? To 20 selektorów, które musisz napisać. Dodawanie nowego elementu Musisz też rozszerzyć selektor, który stosuje style animacji. Nie jest to rozwiązanie w pełni skalowalne.

Wartości view-transition-class można używać w pseudoelementach przejścia widoku, aby zastosować tę samą regułę stylu.

#card1 { view-transition-name: card1; }
#card2 { view-transition-name: card2; }
#card3 { view-transition-name: card3; }
#card4 { view-transition-name: card4; }
#card5 { view-transition-name: card5; }
…
#card20 { view-transition-name: card20; }

#cards-wrapper > div {
  view-transition-class: card;
}
html::view-transition-group(.card) {
  animation-timing-function: var(--bounce);
}

Ten przykład kart korzysta z poprzedniego fragmentu kodu CSS. Wszystkie karty, w tym nowo dodane, mają takie samo ustawienie czasu, które jest stosowane za pomocą jednego selektora: html::view-transition-group(.card).

Debugowanie przejść

Ponieważ przejścia widoku są tworzone na podstawie animacji CSS, panel Animacje w Narzędziach deweloperskich w Chrome doskonale nadaje się do debugowania przejść.

W panelu Animacje możesz wstrzymać kolejną animację, a potem przewinąć ją do przodu i do tyłu. W tym czasie pseudoelementy przejścia będą widoczne w panelu Elementy.

Elementy w przechodzeniu nie muszą być tym samym elementem DOM

Do tej pory użyliśmy view-transition-name do utworzenia oddzielnych elementów przejścia dla nagłówka i tekstu w nagłówku. Przed i po zmianie DOM są to teoretycznie te same elementy, ale możesz tworzyć przejścia, w których przypadku tak nie jest.

Na przykład główny element wideo może mieć view-transition-name:

.full-embed {
  view-transition-name: full-embed;
}

Gdy klikniesz miniaturę, możesz przypisać do niej ten sam view-transition-name, ale tylko na czas przejścia:

thumbnail.onclick = async () => {
  thumbnail.style.viewTransitionName = 'full-embed';

  document.startViewTransition(() => {
    thumbnail.style.viewTransitionName = '';
    updateTheDOMSomehow();
  });
};

Wynik:

Miniatura przechodzi teraz w obraz główny. Mimo że są to elementy o różnym charakterze (i dosłownie), interfejs API przejścia traktuje je jako ten sam element, ponieważ mają ten sam identyfikator view-transition-name.

Prawdziwy kod tego przejścia jest nieco bardziej skomplikowany niż w poprzednim przykładzie, ponieważ obsługuje też przejście z powrotem na stronę miniatur. Pełne informacje o wdrożeniu znajdziesz w źródle kodu.

Niestandardowe przejścia wjazdowe i wyjazdowe

Rozważ ten przykład:

Pasek boczny jest częścią procesu przejścia:

.sidebar {
  view-transition-name: sidebar;
}

W przeciwieństwie do nagłówka w poprzednim przykładzie pasek boczny nie jest jednak widoczny na wszystkich stronach. Jeśli w obu stanach jest pasek boczny, pseudoelementy przejścia wyglądają tak:

::view-transition
├─ …other transition groups…
└─ ::view-transition-group(sidebar)
   └─ ::view-transition-image-pair(sidebar)
      ├─ ::view-transition-old(sidebar)
      └─ ::view-transition-new(sidebar)

Jeśli jednak pasek boczny jest dostępny tylko na nowej stronie, pseudoelement ::view-transition-old(sidebar) nie będzie tam obecny. Ponieważ nie ma „starego” obrazu na potrzeby paska bocznego, para obrazów będzie zawierać tylko ::view-transition-new(sidebar). Podobnie, jeśli pasek boczny znajduje się tylko na starej stronie, para obrazów będzie zawierać tylko ::view-transition-old(sidebar).

W poprzednim pokazie pasek boczny zmieniał się w zależności od tego, czy się pojawiał, znikał czy był widoczny w obu stanach. Pojawia się, przesuwając się z prawej strony i zwiększając, znika, przesuwając się w prawo i znikając, oraz pozostaje na miejscu, gdy jest obecny w obu stanach.

Aby utworzyć określone przejścia wejścia i wyjścia, możesz użyć pseudoklasy :only-child, aby ukierunkować stare lub nowe pseudoelementy, gdy jest to jedyny element podrzędny w parze obrazów:

/* Entry transition */
::view-transition-new(sidebar):only-child {
  animation: 300ms cubic-bezier(0, 0, 0.2, 1) both fade-in,
    300ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-from-right;
}

/* Exit transition */
::view-transition-old(sidebar):only-child {
  animation: 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 1, 1) both fade-out,
    300ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-to-right;
}

W tym przypadku nie ma żadnego przejścia, gdy pasek boczny jest obecny w obu stanach, ponieważ domyślne rozwiązanie jest idealne.

Asynchroniczne aktualizacje DOM i oczekiwanie na treści

Callback przekazany do .startViewTransition() może zwrócić obietnicę, która umożliwia asynchroniczne aktualizacje DOM i czekanie na przygotowanie ważnych treści.

document.startViewTransition(async () => {
  await something;
  await updateTheDOMSomehow();
  await somethingElse;
});

Przejście nie rozpocznie się, dopóki nie spełnisz obietnicy. W tym czasie strona jest zablokowana, więc opóźnienia powinny być jak najmniejsze. W szczególności pobieranie danych z sieci powinno odbywać się przed wywołaniem funkcji .startViewTransition(), gdy strona jest jeszcze w pełni interaktywna, a nie w ramach wywołania zwrotnego .startViewTransition().

Jeśli zdecydujesz się poczekać na obrazy lub czcionki, użyj krótkiego limitu czasu:

const wait = ms => new Promise(r => setTimeout(r, ms));

document.startViewTransition(async () => {
  updateTheDOMSomehow();

  // Pause for up to 100ms for fonts to be ready:
  await Promise.race([document.fonts.ready, wait(100)]);
});

W niektórych przypadkach lepiej jednak uniknąć opóźnienia i użyć treści, które już masz.

Wykorzystanie potencjału treści, które już masz

Gdy miniatura przechodzi w większy obraz:

Domyślnym przejściem jest przejście płynne, co oznacza, że miniatura może być płynnie przekształcana w niezaładowany jeszcze pełny obraz.

Jednym ze sposobów na rozwiązanie tego problemu jest oczekiwanie na załadowanie całego obrazu przed rozpoczęciem przejścia. Najlepiej zrobić to przed wywołaniem funkcji .startViewTransition(), aby strona pozostała interaktywna. Można też wyświetlić wskaźnik postępu, aby poinformować użytkownika, że dane się wczytują. W tym przypadku istnieje jednak lepszy sposób:

::view-transition-old(full-embed),
::view-transition-new(full-embed) {
  /* Prevent the default animation,
  so both views remain opacity:1 throughout the transition */
  animation: none;
  /* Use normal blending,
  so the new view sits on top and obscures the old view */
  mix-blend-mode: normal;
}

Teraz miniatura nie znika, tylko znajduje się pod pełnym obrazem. Oznacza to, że jeśli nowy widok nie został jeszcze załadowany, miniatura jest widoczna przez cały czas przełączania. Oznacza to, że przejście może się rozpocząć od razu, a pełny obraz może się wczytać w swoim tempie.

Nie byłoby to możliwe, gdyby nowe widok zawierał przezroczystość, ale w tym przypadku wiemy, że tak nie jest, więc możemy dokonać optymalizacji.

Obsługa zmian formatu obrazu

Do tej pory wszystkie przejścia dotyczyły elementów o tym samym współczynniku proporcji, ale nie zawsze tak będzie. Co zrobić, jeśli miniatura ma format 1:1, a obraz główny 16:9?

W domyślnym przejściu grupa animuje się od rozmiaru przed do rozmiaru po. W obu widokach szerokość grupy jest ustawiona na 100%, a wysokość na automatyczną, co oznacza, że format obrazu pozostaje niezmieniony niezależnie od rozmiaru grupy.

Jest to dobra domyślna wartość, ale w tym przypadku nie jest ona odpowiednia. Przykłady:

::view-transition-old(full-embed),
::view-transition-new(full-embed) {
  /* Prevent the default animation,
  so both views remain opacity:1 throughout the transition */
  animation: none;
  /* Use normal blending,
  so the new view sits on top and obscures the old view */
  mix-blend-mode: normal;
  /* Make the height the same as the group,
  meaning the view size might not match its aspect-ratio. */
  height: 100%;
  /* Clip any overflow of the view */
  overflow: clip;
}

/* The old view is the thumbnail */
::view-transition-old(full-embed) {
  /* Maintain the aspect ratio of the view,
  by shrinking it to fit within the bounds of the element */
  object-fit: contain;
}

/* The new view is the full image */
::view-transition-new(full-embed) {
  /* Maintain the aspect ratio of the view,
  by growing it to cover the bounds of the element */
  object-fit: cover;
}

Oznacza to, że miniatura pozostaje w środku elementu, gdy jego szerokość się zwiększa, ale pełny obraz nie jest „przycinany” podczas przejścia z formatu 1:1 na 16:9.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Przejścia między widokami: obsługa zmian formatu obrazu.

Używanie zapytań o multimedia do zmiany przejść w zależności od stanu urządzenia

Na urządzeniach mobilnych i komputerach możesz używać różnych przejść. W tym przykładzie na urządzeniu mobilnym występuje pełne przesunięcie z boków, a na komputerze – bardziej subtelne przesunięcie:

Można to osiągnąć za pomocą zwykłych zapytań dotyczących multimediów:

/* Transitions for mobile */
::view-transition-old(root) {
  animation: 300ms ease-out both full-slide-to-left;
}

::view-transition-new(root) {
  animation: 300ms ease-out both full-slide-from-right;
}

@media (min-width: 500px) {
  /* Overrides for larger displays.
  This is the shared axis transition from earlier in the article. */
  ::view-transition-old(root) {
    animation: 90ms cubic-bezier(0.4, 0, 1, 1) both fade-out,
      300ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-to-left;
  }

  ::view-transition-new(root) {
    animation: 210ms cubic-bezier(0, 0, 0.2, 1) 90ms both fade-in,
      300ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-from-right;
  }
}

Możesz też zmienić elementy, do których przypisujesz view-transition-name w zależności od dopasowania zapytań dotyczących multimediów.

Reagowanie na ustawienie „Mniej animacji”

Użytkownicy mogą wskazać, że wolą ograniczoną animację w systemie operacyjnym, a ta preferencja jest wyświetlana w kodzie CSS.

Możesz uniemożliwić przejścia tym użytkownikom:

@media (prefers-reduced-motion) {
  ::view-transition-group(*),
  ::view-transition-old(*),
  ::view-transition-new(*) {
    animation: none !important;
  }
}

Ustawienie „Ograniczony ruch” nie oznacza jednak, że użytkownik chce, aby brakowało ruchu. Zamiast powyższego fragmentu kodu możesz wybrać bardziej subtelną animację, która nadal będzie wyrażać relacje między elementami i przepływ danych.

Obsługa wielu stylów przejść między widokami za pomocą typów przejść

Czasami przejście z jednego widoku do drugiego wymaga specjalnego dostosowania. Na przykład podczas przechodzenia do następnej lub poprzedniej strony w sekwencji stron możesz przesuwać zawartość w różnym kierunku w zależności od tego, czy przechodzisz do strony wyższej czy niższej w sekwencji.

Możesz do tego użyć typów przejścia między widokami, które umożliwiają przypisanie co najmniej 1 typu do aktywnego przejścia między widokami. Jeśli na przykład przechodzisz do wyższej strony w sekwencji podziału na strony, użyj typu forwards, a jeśli przechodzisz do niższej strony, użyj typu backwards. Te typy są aktywne tylko podczas rejestrowania lub wykonywania przejścia, a każdy z nich można dostosować za pomocą kodu CSS, aby używać różnych animacji.

Aby używać typów w przejściu do widoku tego samego dokumentu, przekazujesz parametr types do metody startViewTransition. Aby to umożliwić, funkcja document.startViewTransition przyjmuje też obiekt: update to funkcja wywołania zwrotnego, która aktualizuje DOM, a types to tablica typów.

const direction = determineBackwardsOrForwards();

const t = document.startViewTransition({
  update: updateTheDOMSomehow,
  types: ['slide', direction],
});

Aby odpowiedzieć na te rodzaje zapytań, użyj selektora :active-view-transition-type(). Przekaż do selektora type, na który chcesz kierować reklamy. Dzięki temu możesz zachować style przejścia między widokami oddzielnie od siebie, bez nakładania się deklaracji jednych na deklaracje innych.

Typy są stosowane tylko podczas rejestrowania lub wykonywania przejścia, więc za pomocą selektora możesz ustawić lub odznaczyć view-transition-name w elemencie tylko w przypadku przejścia widoku tego typu.

/* Determine what gets captured when the type is forwards or backwards */
html:active-view-transition-type(forwards, backwards) {
  :root {
    view-transition-name: none;
  }
  article {
    view-transition-name: content;
  }
  .pagination {
    view-transition-name: pagination;
  }
}

/* Animation styles for forwards type only */
html:active-view-transition-type(forwards) {
  &::view-transition-old(content) {
    animation-name: slide-out-to-left;
  }
  &::view-transition-new(content) {
    animation-name: slide-in-from-right;
  }
}

/* Animation styles for backwards type only */
html:active-view-transition-type(backwards) {
  &::view-transition-old(content) {
    animation-name: slide-out-to-right;
  }
  &::view-transition-new(content) {
    animation-name: slide-in-from-left;
  }
}

/* Animation styles for reload type only (using the default root snapshot) */
html:active-view-transition-type(reload) {
  &::view-transition-old(root) {
    animation-name: fade-out, scale-down;
  }
  &::view-transition-new(root) {
    animation-delay: 0.25s;
    animation-name: fade-in, scale-up;
  }
}

W tym demo podziału na strony zawartość strony przesuwa się do przodu lub do tyłu w zależności od numeru strony, do której się przemieszczasz. Typy są określane na podstawie kliknięcia, po którym są przekazywane do document.startViewTransition.

Aby kierować reklamy na dowolne przejście do aktywnego widoku, niezależnie od jego typu, możesz użyć selektora pseudoklasy :active-view-transition.

html:active-view-transition {
    …
}

Obsługa wielu stylów przejścia między widokami za pomocą nazwy klasy w korzenia przejścia między widokami

Czasami przejście z jednego typu widoku na inny wymaga specjalnego dostosowania. Inną opcją jest zastosowanie innej ikony dla przycisku „Wstecz” niż dla przycisku „Dalej”.

Przed wprowadzeniem typów przejść w takich przypadkach tymczasowo ustawiano nazwę klasy w korzeniach przejść. Podczas wywoływania funkcji document.startViewTransition ten element <html> jest korzeniami przejścia, do których można uzyskać dostęp za pomocą funkcji document.documentElement w JavaScript:

if (isBackNavigation) {
  document.documentElement.classList.add('back-transition');
}

const transition = document.startViewTransition(() =>
  updateTheDOMSomehow(data)
);

try {
  await transition.finished;
} finally {
  document.documentElement.classList.remove('back-transition');
}

Aby usunąć klasy po zakończeniu przejścia, ten przykład używa transition.finished, czyli obietnicy, która zostanie spełniona, gdy przejście osiągnie stan końcowy. Inne właściwości tego obiektu opisane są w dokumentacji API.

Teraz możesz użyć tej nazwy klasy w kodzie CSS, aby zmienić przejście:

/* 'Forward' transitions */
::view-transition-old(root) {
  animation: 90ms cubic-bezier(0.4, 0, 1, 1) both fade-out,
    300ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-to-left;
}

::view-transition-new(root) {
  animation: 210ms cubic-bezier(0, 0, 0.2, 1) 90ms both fade-in, 300ms
      cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) both slide-from-right;
}

/* Overrides for 'back' transitions */
.back-transition::view-transition-old(root) {
  animation-name: fade-out, slide-to-right;
}

.back-transition::view-transition-new(root) {
  animation-name: fade-in, slide-from-left;
}

Podobnie jak w przypadku zapytań o multimedia, obecność tych klas może służyć do zmiany elementów, które mają mieć view-transition-name.

Przechodzenie między przejściami bez zamrażania innych animacji

Obejrzyj ten film demonstrujący przenoszenie pozycji:

Czy zauważyłeś/zauważyłaś coś nieprawidłowego? Nie martw się, jeśli nie masz. Oto spowolnione nagranie:

Podczas przejścia film wydaje się być zamrożony, a potem powoli zaczyna się odtwarzać. Dzieje się tak, ponieważ ::view-transition-old(video) to zrzut ekranu starego widoku, a ::view-transition-new(video) to na żywo obraz nowego widoku.

Możesz to naprawić, ale najpierw zastanów się, czy warto to robić. Jeśli nie widzisz „problemu” podczas odtwarzania przejścia z normalną prędkością, nie będę go zmieniać.

Jeśli naprawdę chcesz to naprawić, nie pokazuj ::view-transition-old(video), tylko od razu przejdź do ::view-transition-new(video). Możesz to zrobić, zastępując domyślne style i animacje:

::view-transition-old(video) {
  /* Don't show the frozen old view */
  display: none;
}

::view-transition-new(video) {
  /* Don't fade the new view in */
  animation: none;
}

To wszystko.

Film jest teraz odtwarzany podczas przejścia.

Integracja z interfejsem API Nawigacji (i innymi frameworkami)

Przejścia widoku są określone w taki sposób, aby można je było zintegrować z innymi platformami lub bibliotekami. Jeśli na przykład aplikacja jednostronicowa (SPA) korzysta z przekaźnika, możesz dostosować mechanizm aktualizacji przekaźnika, aby aktualizować treści za pomocą przejścia widoku.

W tym fragmencie kodu pochodzącym z tego demonstracyjnego interfejsu stronowania obsługa przechwytywania interfejsu Navigation API jest dostosowana do wywołania funkcji document.startViewTransition, gdy obsługiwane są przejścia między widokami.

navigation.addEventListener("navigate", (e) => {
    // Don't intercept if not needed
    if (shouldNotIntercept(e)) return;

    // Intercept the navigation
    e.intercept({
        handler: async () => {
            // Fetch the new content
            const newContent = await fetchNewContent(e.destination.url, {
                signal: e.signal,
            });

            // The UA does not support View Transitions, or the UA
            // already provided a Visual Transition by itself (e.g. swipe back).
            // In either case, update the DOM directly
            if (!document.startViewTransition || e.hasUAVisualTransition) {
                setContent(newContent);
                return;
            }

            // Update the content using a View Transition
            const t = document.startViewTransition(() => {
                setContent(newContent);
            });
        }
    });
});

Niektóre przeglądarki (ale nie wszystkie) oferują własne przejścia, gdy użytkownik przesuwa palcem, aby się poruszać. W takim przypadku nie należy uruchamiać własnego przejścia, ponieważ może to spowodować nieprzyjemne lub dezorientujące wrażenia użytkownika. Użytkownik zobaczy 2 kolejne przejścia: jedno udostępnione przez przeglądarkę, a drugie przez Ciebie.

Dlatego zalecamy, aby nie rozpoczynać przejścia między widokami, gdy przeglądarka już je wyświetla. Aby to zrobić, sprawdź wartość właściwości hasUAVisualTransition instancji NavigateEvent. Właściwość jest ustawiona na true, gdy przeglądarka zapewniła wizualne przejście. Właściwość hasUIVisualTransition występuje też w przypadku instancji PopStateEvent.

W poprzednim fragmencie kodu sprawdzanie, które decyduje, czy należy wykonać przejście widoku, uwzględnia tę właściwość. Jeśli nie ma obsługi przejść w tym samym dokumencie lub przeglądarka już dostarczyła własne przejście, to przejście jest pomijane.

if (!document.startViewTransition || e.hasUAVisualTransition) {
  setContent(newContent);
  return;
}

W tym nagraniu użytkownik przesuwa palcem, aby wrócić do poprzedniej strony. Zrzut po lewej stronie nie zawiera flagi hasUAVisualTransition. Nagrywanie po prawej stronie zawiera sprawdzenie, dzięki czemu pominięto przejście do ręcznego widoku, ponieważ przeglądarka zapewniła wizualny przejście.

Animacja za pomocą JavaScript

Do tej pory wszystkie przejścia były definiowane za pomocą CSS, ale czasami CSS nie wystarcza:

Niektórych elementów tej zmiany nie da się osiągnąć za pomocą samego CSS:

• Animacja rozpoczyna się od miejsca kliknięcia.
• Animacja kończy się, gdy okrąg ma promień do najdalszego narożnika. Mamy jednak nadzieję, że w przyszłości będzie to możliwe w usłudze porównywania cen.

Na szczęście możesz tworzyć przejścia za pomocą interfejsu Web Animation API.

let lastClick;
addEventListener('click', event => (lastClick = event));

function spaNavigate(data) {
  // Fallback for browsers that don't support this API:
  if (!document.startViewTransition) {
    updateTheDOMSomehow(data);
    return;
  }

  // Get the click position, or fallback to the middle of the screen
  const x = lastClick?.clientX ?? innerWidth / 2;
  const y = lastClick?.clientY ?? innerHeight / 2;
  // Get the distance to the furthest corner
  const endRadius = Math.hypot(
    Math.max(x, innerWidth - x),
    Math.max(y, innerHeight - y)
  );

  // With a transition:
  const transition = document.startViewTransition(() => {
    updateTheDOMSomehow(data);
  });

  // Wait for the pseudo-elements to be created:
  transition.ready.then(() => {
    // Animate the root's new view
    document.documentElement.animate(
      {
        clipPath: [
          `circle(0 at ${x}px ${y}px)`,
          `circle(${endRadius}px at ${x}px ${y}px)`,
        ],
      },
      {
        duration: 500,
        easing: 'ease-in',
        // Specify which pseudo-element to animate
        pseudoElement: '::view-transition-new(root)',
      }
    );
  });
}

W tym przykładzie użyto transition.ready, czyli obietnicy, która zostanie spełniona po utworzeniu pseudoelementów przejścia. Inne właściwości tego obiektu opisane są w dokumentacji API.

Przejścia jako ulepszenie

Interfejs ViewTransition API służy do „opakowania” zmiany DOM i utworzenia dla niej przejścia. Jednak przejście powinno być traktowane jako ulepszenie, ponieważ aplikacja nie powinna przechodzić w stan „błąd”, jeśli zmiana DOM-u się powiedzie, ale przejście nie powiedzie się. W idealnej sytuacji przejście nie powinno się nie udać, ale jeśli tak się stanie, nie powinno zakłócić dalszego działania aplikacji.

Aby traktować przejścia jako ulepszenie, nie używaj obietnic przejścia w sposób, który powodowałby awarię aplikacji w przypadku niepowodzenia przejścia.

async function switchView(data) {
  // Fallback for browsers that don't support this API:
  if (!document.startViewTransition) {
    await updateTheDOM(data);
    return;
  }

  const transition = document.startViewTransition(async () => {
    await updateTheDOM(data);
  });

  await transition.ready;

  document.documentElement.animate(
    {
      clipPath: [`inset(50%)`, `inset(0)`],
    },
    {
      duration: 500,
      easing: 'ease-in',
      pseudoElement: '::view-transition-new(root)',
    }
  );
}

Problem z tym przykładem polega na tym, że switchView() zostanie odrzucone, jeśli przejście nie może osiągnąć stanu ready, ale nie oznacza to, że nie udało się przełączyć widoku. DOM mógł zostać zaktualizowany, ale wystąpiły zduplikowane view-transition-name, więc przejście zostało pominięte.

Zamiast tego:

async function switchView(data) {
  // Fallback for browsers that don't support this API:
  if (!document.startViewTransition) {
    await updateTheDOM(data);
    return;
  }

  const transition = document.startViewTransition(async () => {
    await updateTheDOM(data);
  });

  animateFromMiddle(transition);

  await transition.updateCallbackDone;
}

async function animateFromMiddle(transition) {
  try {
    await transition.ready;

    document.documentElement.animate(
      {
        clipPath: [`inset(50%)`, `inset(0)`],
      },
      {
        duration: 500,
        easing: 'ease-in',
        pseudoElement: '::view-transition-new(root)',
      }
    );
  } catch (err) {
    // You might want to log this error, but it shouldn't break the app
  }
}

W tym przykładzie funkcja transition.updateCallbackDone czeka na aktualizację DOM i odrzuca, jeśli się nie powiedzie. switchView nie odrzuca już przejścia, gdy się nie powiedzie, rozwiązuje je po zakończeniu aktualizacji DOM i odrzuca, gdy się nie powiedzie.

Jeśli chcesz, aby switchView kończyło się, gdy nowy widok się „uspokoi”, czyli gdy wszystkie animowane przejścia zostaną ukończone lub pominięte, zastąp transition.updateCallbackDone wartością transition.finished.

Nie jest to polyfill, ale…

Nie jest to łatwa funkcja do zastąpienia. Ta funkcja ułatwia pracę w przeglądarkach, które nie obsługują przejścia między widokami:

function transitionHelper({
  skipTransition = false,
  types = [],
  update,
}) {

  const unsupported = (error) => {
    const updateCallbackDone = Promise.resolve(update()).then(() => {});

    return {
      ready: Promise.reject(Error(error)),
      updateCallbackDone,
      finished: updateCallbackDone,
      skipTransition: () => {},
      types,
    };
  }

  if (skipTransition || !document.startViewTransition) {
    return unsupported('View Transitions are not supported in this browser');
  }

  try {
    const transition = document.startViewTransition({
      update,
      types,
    });

    return transition;
  } catch (e) {
    return unsupported('View Transitions with types are not supported in this browser');
  }
}

Można go używać w ten sposób:

function spaNavigate(data) {
  const types = isBackNavigation ? ['back-transition'] : [];

  const transition = transitionHelper({
    update() {
      updateTheDOMSomehow(data);
    },
    types,
  });

  // …
}

W przeglądarkach, które nie obsługują przejść między widokami, funkcja updateDOM będzie nadal wywoływana, ale nie będzie animowana.

Możesz też podać classNames, które zostaną dodane do <html> podczas przejścia, co ułatwi zmianę przejścia w zależności od typu nawigacji.

Jeśli nie chcesz animacji, możesz też przekazać true do skipTransition, nawet w przypadku przeglądarek, które obsługują przejścia widoku. Jest to przydatne, jeśli w Twojej witrynie użytkownicy mogą wyłączyć przejścia.

Praca z ramami

Jeśli korzystasz z biblioteki lub frameworka, który abstrahuje od zmian DOM, trudnością jest ustalenie, kiedy zmiana DOM została zakończona. Oto kilka przykładów, w których wykorzystano pomagacza powyżej w różnych ramach.

• React – kluczem jest tutaj flushSync, który synchronicznie stosuje zestaw zmian stanu. Tak, jest tam duże ostrzeżenie dotyczące używania tego interfejsu API, ale Dan Abramov zapewnia, że w tym przypadku jest ono odpowiednie. Podobnie jak w przypadku React i kodu asynchronicznego, podczas korzystania z różnych obietnic zwracanych przez startViewTransition należy zadbać o to, aby kod był uruchamiany w odpowiednim stanie.
• Vue.js – kluczowym elementem jest tutaj nextTick, który jest wykonywany po zaktualizowaniu DOM.
• Svelte – bardzo podobne do Vue, ale metoda oczekiwania na następną zmianę to tick.
• Lit – kluczowe znaczenie ma tutaj obietnica this.updateComplete w komponentach, która jest realizowana po zaktualizowaniu DOM.
• Angular – kluczowym elementem jest tutaj applicationRef.tick, który usuwa oczekujące zmiany DOM. Od wersji 17 Angulara możesz użyć withViewTransitions, który jest dołączony do @angular/router.

Dokumentacja API

const viewTransition = document.startViewTransition(update)

Utwórz nowe ViewTransition.

update to funkcja, która jest wywoływana po zarejestrowaniu bieżącego stanu dokumentu.

Następnie, gdy obietnica zwracana przez updateCallback zostanie spełniona, przejście rozpocznie się w następnej klatce. Jeśli obietnica zwrócona przez updateCallback jest odrzucana, przejście zostaje anulowane.

const viewTransition = document.startViewTransition({ update, types })

utworzyć nowe ViewTransition z wybranymi typami,

Funkcja update jest wywoływana po zarejestrowaniu bieżącego stanu dokumentu.

types ustawia aktywne typy podczas przechwytywania lub wykonywania przejścia. Początkowo jest puste. Więcej informacji znajdziesz w artykule viewTransition.types.

Użytkownicy instancji ViewTransition:

viewTransition.updateCallbackDone

Obietnica, która jest spełniona, gdy obietnicę zwracaną przez updateCallback jest spełniona, lub odrzucona, gdy jest odrzucona.

Interfejs View Transition API otacza zmianę DOM i tworzy przejście. Czasami jednak nie zależy Ci na tym, czy animacja przejścia się powiedzie, czy nie, a tylko chcesz wiedzieć, czy i kiedy nastąpi zmiana DOM. updateCallbackDone jest przeznaczony do tego zastosowania.

viewTransition.ready

Obietnica, która zostanie spełniona, gdy zostaną utworzone pseudoelementy przejścia i animacja zacznie się odtwarzać.

Odrzuca, jeśli przejście nie może się rozpocząć. Może to być spowodowane błędną konfiguracją, na przykład duplikatami view-transition-name, lub jeśli updateCallback zwraca odrzuconą obietnicę.

Jest to przydatne w przypadku animowania pseudoelementów przejścia za pomocą JavaScriptu.

viewTransition.finished

Obietnice, które są spełnione, gdy stan końcowy jest w pełni widoczny i interaktywny dla użytkownika.

Odrzuca tylko wtedy, gdy updateCallback zwraca odrzuconą obietnicę, co oznacza, że stan końcowy nie został utworzony.

Jeśli jednak przejście nie zostanie rozpoczęte lub zostanie pominięte, stan końcowy zostanie osiągnięty, więc finished zostanie spełniony.

viewTransition.types

Obiekt podobny do Set, który zawiera typy przejść widoku. Aby manipulować wpisami, użyj metod instancji clear(), add() i delete().

Aby odpowiedzieć na określony typ w CSS, użyj selektora pseudoklasy :active-view-transition-type(type) w korzeniach przejścia.

Typy są automatycznie usuwane po zakończeniu przejścia między widokami.

viewTransition.skipTransition()

Pomiń animację przejścia.

Nie spowoduje to pominięcia wywołania updateCallback, ponieważ zmiana DOM jest niezależna od przejścia.

Domyślny styl i przejście

::view-transition

Pseudoelement rdzeń, który wypełnia widok i zawiera poszczególne elementy ::view-transition-group.

::view-transition-group

Właściwe pozycjonowanie.

Przejścia width i height między stanami „przed” i „po”.

Przejścia transform między kwadratem „przed” i „po” w przestrzeni widoku.

::view-transition-image-pair

idealnie nadaje się do wypełnienia grupy.

Musisz isolation: isolate, aby ograniczyć wpływ mix-blend-mode na stare i nowe wyświetlenia.

::view-transition-new i ::view-transition-old

Absolutnie umieszczone w lewym górnym rogu opakowania.

Wypełnia 100% szerokości grupy, ale ma automatyczną wysokość, więc zachowa proporcje, zamiast wypełniać grupę.

Musi zawierać mix-blend-mode: plus-lighter, aby umożliwić płynne przejście.

Stary widok zmieni się z opacity: 1 na opacity: 0. Nowe widoki przechodzą z poziomu opacity: 0 na poziom opacity: 1.

Prześlij opinię

Zawsze chętnie przyjmujemy opinie deweloperów. Aby to zrobić, prześlij zgłoszenie do grupy roboczej CSS na GitHubie, podając sugestie i pytania. Dodaj do problemu prefiks [css-view-transitions].

Jeśli napotkasz błąd, zgłoś go w Chromium.